Satürn’ün yıllardır bilim insanlarını ilgisini çeken parlak, parlak bir ay dolanıyor. Cassini görev uzaylısı sayesinde, parlak parlaklığının gizemi çözülebilir. Görünüşe göre, bu küçük dünyanın buz gibi kabuğunun altında derin bir okyanus var. Kabuk yaklaşık 40 kilometre kalınlığında, ancak buz parçacıkları ve su buharı alana havalandırılmasına izin veren güney kutbunun üzerinde derin çatlaklarla bölünmüştür.
Bu aktivitenin süresi “cryovolcanism” (volkanizma ancak sıcak lav yerine buz ve su ile). Enceladus’tan gelen materyal, Satürn’ün E-halkasına süpürüldü ve bilim adamları, bunun görsel kanıt olmadan önce olduğunu düşündüler. Sadece 500 kilometre genişliğinde bir dünya için çok ilginç bir faaliyet. Dışarıdaki tek kriyovolkanik dünya değil; Neptün’teki Triton, Jupiter’de Europa ile birlikte başlıyor .

Enceladus’un yüzeyini bölen çatlakları görmek bu ayın keşfedilmesinin kolay bir parçası. Niçin orada olduklarını açıklamak Cassini misyonunu yöneten bilim insanları kameralar ve enstrümanlarla ayrıntılı bir görüntü programlamışlardı. 2008’de uzay aracı, tüylerden gelen malzemeyi örnek aldı ve su buharı, karbondioksit, karbon monoksit ve organik kimyasallar buldu. Tüylerin var olması muhtemelen Satürn’ün güçlü çekim gücünden Enceladus üzerinde etkili olan gelgit kuvvetlerinden kaynaklanmaktadır.
Uzanıp sıkıştırır ve çatlaklar parçalanarak birbirine sıkışmaya neden olur. Bu süreçte, materyal ayın derinliklerinden uzaya yayılıyor.
Yani, o açgözlüler, bir Enceladean denizinin var olduğunun ilk ipucu verdi, ama ne kadar derin? Cassini yerçekimi ölçümleri yaptı ve Enceladus’un Satürn’ü yörüngede gezdirdiğini gördü.

Bu sallanma, buzun altındaki bir okyanusun iyi bir kanıtıdır, biri güney kutbunun yaklaşık 10 kilometre derinliğindedir (tüm havalandırma eylemi gerçekleşirken).

Enceladus’un içinde sıvı bir okyanusun varlığı Cassini’nin Satürn misyonunun en büyük sürprizlerinden biridir . Güneş sisteminin bu bölümünde çok soğuktur ve herhangi bir sıvı su yüzeye çarptığında katıya dondurur ve uzaya püskürür. Bilim adamları, bu ayın içinde, Dünya’nın okyanus tabanında sahip olduğumuz gibi hidrotermal menfezler yaratan bir ısı kaynağı hakkında spekülasyon yapmışlardır. Çekirdek ısıtma sonucunda güney kutbuna yakın sıcak bir bölge var. Çekirdek ısıtma ile ilgili en iyi fikir, radyoaktif elementlerin bozunmasına (“radyojenik bozulma” olarak adlandırılır) veya gelgit ısıtmasından gelebileceğidir; bu, Satürn’ün yerçekimi çekişi ve belki de aydan çekilme yoluyla çekilen ve çekilen dione.
Isı kaynağı ne olursa olsun, bu jetleri saniyede 400 metre hızla dışarı atmaya yeter. Ayrıca, yüzeyin neden bu kadar parlak olduğunu açıklamaya da yardımcı olur – “cazibe merkezlerine geri dönen buz gibi parçacıklar” tarafından “yeniden cilt” geçirilir. Bu yüzey çok soğuk -324 ° F / -198 ° C civarında havada kalıyor- ki bu da buz gibi kabuğunu oldukça iyi açıklıyor.
Elbette, derin okyanus ve sıcaklık, su ve organik materyallerin varlığı, Enceladus’un hayatı destekleyip destekleyemeyeceği sorusunu gündeme getiriyor. Cassini’ninverilerinde bununla ilgili doğrudan bir kanıt olmasa da, kesinlikle mümkündür . Bu keşif, bu küçük dünyaya gelecek misyonu için beklemek zorunda kalacak.

Enceladus iki yüzyıl öncesinden önce William Herschel tarafından keşfedildi (Uranüs gezegeni de keşfedildi). Öyle gözüktüğü için (iyi bir yer-temelli teleskop aracılığıyla bile olsa), Voyager 1 ve Voyager 2 uzay araçları 1980’li yıllara gelene kadar pek fazla şey öğrenilmedi . Enceladus’un ilk yakın çekim görüntülerini geri gönderdiler, güney kutbundaki “kaplan çizgilerini” (çatlaklar) ve buzlu yüzeyin diğer görüntülerini açığa vurdular. Cassini uzay aracı gelene kadar güney kutup bölgesinden gelen tüyler bulunamadı ve bu buz gibi küçük dünyayı sistematik bir şekilde incelemeye başladı.
Tüylerin keşfi 2005 yılında geldi ve daha sonraki geçişlerde, uzay aracı araçları daha nüanslı bir kimyasal analiz yaptı.

Şu anda, Cassini’den sonra Satürn’e geri dönmek için inşa edilen bir uzay aracı yok . Bu, çok uzak olmayan bir gelecekte büyük olasılıkla değişecektir. Bu küçük ayın buz gibi kabuğunun altında yaşam bulma ihtimali keşif için itici bir şoför.