 Bende yandim kerem gİbİ .
YİĞİt dÜŞse bİr aŞka,ta kİ cani gÖnÜlden.
Dertlİ dolap gİbİ İnler,aŞk bu,ne gelİr elden.
AŞik oldum ,sevgİn İle delİye dÖndÜm dİyen,
sÖz yalandir,gÖz konuŞur,sevdalanip sevrken.
AŞki mecnuna sordum,keremİ mİsal verdİ.
Keremden kalan kÜle,İŞte sevda bu dedİ.
AŞiĞim dİyen yİĞİt;aŞk Öyle bİr kudret kİ !..
Bİr nazli yari İÇİn,ferhat daĞlari deldİ.
Ey sevgİlİ;dÜnya denen bu yalanci meydanda,
aŞkin bana cÜrÜm oldu,ÖmrÜm geÇtİ zİndanda.
Olmasaydi o vuslatin,yanmazdim aŞk uĞruna,
gÖrkİ ben,ben deĞİlİm, ben hİÇ oldum aslinda.
Ey sevgİlİ;sevda buymuŞ,aci,Çİle,izdirap !..
GÖnÜl tahtim yikildi,o İhtİŞam oldu harap.
Ne varliĞimda gurur,ne bende benlİk kaldi,
bende yandim kerem gİbİ,bİr avuÇ kÜlÜm kaldi.
|