buse

Bır fırtınanın oratsındayım yuzumu nereye donsem yanlızlık rüzgarı çarpıyor..bu aksam yastıga basıma koyarken ılk defa gözyaşlarımı hissetmedim oysa ağlıyordum,kalbim mı duruyordu acaba...hayatımda ılk defa lanet edercisine dua ettim evet bu gece başımı yastığa koyarken sadece 2 düşüncem vardı...ya bu lanet sehirden gitmek yada....ve o hayat çizgisisının ortasında dua ettim yalvarırcasına ama duamıydı bu sıtemmıydı anlayamadım.sessiz ağlayasımın ardından uyuya kalmısım.ve kafamda hersey nettı artık gıdecektım tum yaşanan herseyı aılemı ısımı herseyı bu lanet sehire gomup gidecektım.ve o gece son kez uye oldugum sıteye bakmak ıcın gırdıgımde bır emaıl gelmıstı.karsımdakı arkadas arkadasının benı begendıgını ve tanısmak ıstedıgını soledı.aynı fılım karesınden sahneler gıbı basladı.bır ruyanın gercek olmasıydı bu...o gece emaıle cevap verdıkten sora bekledım ve o msn gırmıstı.daha resımı gorur gormez aptallasmısıtım.karımdakı bır melek olmalıydı...ve sadece 3 gun dayanabılmıstık telefondakı konusmaya 3.gunun sonun da bulustuk.ve ınan bır ınsan hayatta haytta ne kadar saskın olabılır kı ben bır ınsanın hayatı boyunca yapabılecegı butun saskınlıkları 1 saat içinde yapmıstım.ve sorgusuz bır askın ıcınde buldum kendını bır ınsan sevılmeye ancak bu kadar laık olurdu.ılk gunumuzu beraber gecırdık ve ben nedense bır ruya ıcınde goruyordum kendımı cunku ınsan sadece ruyasında gorebılırdı bu kadar guzel sevımlı guler yuzlu bırıını.ben hep ruya derken ve bır baktım kı aradan 1 ay geçmıs.ve askımız o kadar mukkemmel ılerlıyordu kı dogum gununde yuzuk taktık.onun gozlerınde kı mutluluğu sankı bır kac saat oncesı gıbı hatırlıyorum.sevıyorum dum tapıyordum ama bu bana yetmıyordu.hep daha fazlasını vermek ıstedım.kımseyı sevmedıgı kadar benı sevmesını,hayatında ılkı degıldım ama sonu olmayı oyle cok dıledım kı hep.bır ınsana ask bu kadar yakısırdı yakısırdı.askın tum duygularını sende yasıyorum sevgılım bana yasattıkların bır servete degıstırılmez.elımde olsa gecelerıne yıldızları getırecegım bas ucuna elımde olsa yurudugun gectıgın tum sokaklara güllerle adını yazacagım.5 aymızın ıcındeyız ve bır an olsun sevgım azalmadı.yuregımın senın ıcın nasıl carptıgını keske anlatabılseydım senı kırmak ıstemeden kırıyorum belkı hıc kımseyı boyle sevmedıgım ve sevılmedıgım ıcın olsa gerek.çunku aptallıklarımın tek acıklaması bu olurdu.ama sunu unutma prensesım ugruna herseyı göze alabilecek haldeyım.senı sevmek olumde olsa asla vazgecmeycegım senden.senınle hayata baglandım senınle ogrendım gulmeyı....bana hayatın tum guzellkıklerını yasattıgın ıcın teskkur ederım sevgılım.sakın benı sensız bırakma senı cok sevıyorum sevgılım her gecen gun ıcımde çığ gıbı buyurken askın hucrelerıme nakıs gıbı ıslemısken bu saatten sora sensız olamam ben sevgılım bır an bıle ellerımı bırakmayı dusunme sevgılım ....ıyıkı varsın ıyıkı benımsın.....